Krzysztof Dymiński – Zaginiony

Staramy się nie poddawać, gromadzić siły. Będziemy szukać syna cały czas. Nadzieja jest podtrzymywana nie tylko przez sygnały, jakie do nas płyną, ale także dzięki dobrym ludziom, zupełnie obcym, którzy nas wspierają. Motywują nas, mówią, żebyśmy się trzymali, że wierzą, że Krzysiek żyje.

Agnieszka Dymińska: W tym momencie po prostu bardzo byśmy chcieli wiedzieć, czy on żyje. Jeśli zadzwoniłby i powiedział np. "mamo, kocham cię, ale nie chcę wracać", jestem przekonana, że pogodziłabym się z tym.
Powiedziałabym mu: "dobrze dziecko, dziękuję, że zadzwoniłeś i powiedziałeś, że żyjesz". W tej chwili absolutnie nic nie ma większego znaczenia, niż to, by dowiedzieć się, że nasz syn żyje - przeczytaj cały artykuł.